- nieuk
- Uczeс mało inteligentny lub otrzymujący często oceny niedostateczneEng. An unintelligent or failing student
Słownik Polskiego slangu. Maciej Widawski with the Assistance of Zbigniew Ruszczyk. 2012.
nieuk
Look at other dictionaries:
nieuk — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o mężczyźnie źle się uczącym, niechcącym się uczyć, niemającym podstawowych wiadomości z jakiejś dziedziny; ignorant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zostawić nieuków na drugi rok w tej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieuk — m III, DB. a, N. nieukkiem; lm M. i, DB. ów (także B.=M.zwykle o kobietach) pogard. «osoba, która nie chce się uczyć, źle się uczy, nie ma potrzebnych wiadomości w danej dziedzinie; ignorant» W dzieciństwie była nieukiem. Miał opinię nieuka … Słownik języka polskiego
năuc — NĂÚC, Ă, năuci, ce, adj. (Adesea substantivat) 1. Ameţit, buimăcit (din cauza unei emoţii puternice, a unei dureri, a unui zgomot etc.); dezorientat, zăpăcit, buimac, uluit, năucit. 2. (înv. şi pop.) Nătâng (1), prost, nepriceput. – Din sl. neukŭ … Dicționar Român
abderyta — m odm. jak ż IV, CMs. abderytaycie; lm M. abderytayci, DB. abderytatów książk. «głupek, prostak, nieuk» ‹mieszkaniec Abdery, uchodzący w opinii starożytnych za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa› … Słownik języka polskiego
ignorant — m IV, DB. a, Ms. ignorantncie; lm M. ignorantnci, DB. ów «człowiek wykazujący ignorancję, nie mający podstawowych wiadomości w jakiejś dziedzinie; nieuk» … Słownik języka polskiego
kompletny — kompletnyni 1. «stanowiący komplet, nie mający braków, obejmujący całość z danego zakresu; całkowity, zupełny» Kompletny rocznik czasopisma. Kompletny zbiór polskich powojennych znaczków pocztowych. Kompletne wydanie dzieł Mickiewicza. 2. «będący … Słownik języka polskiego
nie- — «pierwszy człon wyrazów złożonych pisany łącznie (wyjątkowo z łącznikiem)» a) «będący częścią przymiotnika złożonego oznaczającą zwykłe zaprzeczenie (cechy wyrażanej przez przymiotnik podstawowy), np. nieczytelny, niepełnoletni, nieżonaty, nierad … Słownik języka polskiego
analfabeta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. analfabetaecie; lm M. analfabetaeci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ten, kto nie umie czytać i pisać {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} ten,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ignorant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. ignorantncie; lm M. ignorantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kogo cechuje ignorancja; nieuk : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten ignorant nie wie, jak wygląda liść dębu. Ignorant w dziedzinie techniki komputerowej.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie- — {{/stl 13}}{{stl 7}} pierwszy człon wyrazów złożonych: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzy przymiotniki pochodne od przymiotników, oznaczając zaprzeczenie cechy, np. {{/stl 7}}{{stl 8}}nieżonaty, nieczytelny… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
